ارزیابی کیفیت برنامه‌های آموزشی دانشگاه پیام نور قم بر اساس الگوی (NADE-TDEC)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مطالعات برنامه درسی دانشگاه علامه طباطبایی

2 دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه شاهد

3 استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه قم

چکیده

پژوهش حاضر با هدف، ارزیابی کیفیت برنامه‌های آموزشی دانشگاه پیام نور قم بر اساس الگوی (NADE-TDEC) انجام شد. روش پژوهش توصیفی و رویکرد آن نیز کاربردی است. از میان همة دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه پیام نور قم (14232 نفر) 375 دانشجو به روش نمونه‌گیری تصادفی سهمیه‌ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه محقق ساخته بود و داده‌های حاصل نیز با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و استنباطی در محیط نرم افزار SPSS تحلیل شدند. نتایج ارزیابی نشان داد کیفیت برنامه‌های آموزشی در مؤلفه‌های طراحی مطالب و مواد درسی (14/3)، موارد مربوط به آموزش (61/3)، امور اجرائی (28/3) بیش از حد متوسط و در مؤلفه استفاده از فناوری‌های جدید آموزشی (49/2) کمتر از حد متوسط است و بین نظرات پاسخگویان از لحاظ جنسیت و سابقه تحصیلی تفاوت معنی‌داری در سطح 05/0 < p دیده نشد. با توجه به وضعیت مؤلفه‌های الگوی (NADE-TDEC) لازم است دانشگاه پیام نور قم در خصوص بهبود کیفیت فناوری‌های نوین آموزشی اقدام کند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Quality Evaluation of Educational Programs in Qom Payam-e Noor University, Based on the NADE-TDEC model

نویسندگان [English]

  • Hasan Najafi 1
  • Mehdi Sobhaninejad 2
  • Reza Jafari Harandi 3
1
2
3
چکیده [English]

The present research had done with the purpose of quality assessment of University of Qom Payam-e Noor's educational programs based on the NADE-TDEC pattern. This research's is a descriptive research and its approach is practical. Among all of the students (14232 students), 375 students were selected as a sample, with using a Quota sampling method. The data collection instrument was a researcher-made questionnaire and obtained data was analyzed by SPSS software with using descriptive and inferential statistics indicators. The assessment results showed; the quality of educational programs in a component for designing and course materials (3.14), Items relating to education (3.61), executive affairs (3.28) were more than average extent and in the components of new educational technologies had been used (2.49) is less than the average extent and didn't observed significant differences among comments of respondents in viewpoint of gender and academic background in the level of p <0.05. In regards to the situation of NADE-TDEC pattern’s components it is necessary for the University ofQom Payam-e Noor to take action to improve the quality of new educational technologies.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Quality of Educational Programs
  • Payam-e Noor University
  • NADE-TDEC Pattern
  • Quality Assessment

مراجع

  1.  

    1. اعرابی، محمد و اسفندیاری، شهرام (1382). تعیین و اندازه‌گیری شاخص‌های کیفیت خدمات  Servqua. فصلنامه مطالعات مدیریت صنعتی، 1 (2)، 1- 20.
    2. الوانی، مهدی و ریاحی، بهروز (1382). سنجش کیفیت خدمات در بخش عمومی. تهران: مرکز آموزش و تحقیقات ایران.
    3. بازرگان، عباس (1392). ارزشیابی آموزشی (مفاهیم، الگوها و فرایند عملیاتی). تهران: سمت.
    4. جعفری هرندی، رضا؛ نجفی، حسن و اکبری، داود (1393). تضمین کیفیت در نظام آموزش عالی؛ چالش‌های کنونی و طرح راهکارهایی برای آینده. مجموعه مقالات اولین کنفرانس بین المللی کیفیت در برنامه درسی آموزشی عالی، اصفهان: دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان، 1-13.
    5. حیدری رفعت، ابوذر؛ عنایتی نوین‌فر، علی و پروری، امین (1392). ارزیابی کیفیت خدمات آموزشی دانشکدة فنی دانشگاه تهران از دیدگاه دانشجویان براساس مدل سروکوآل. نامه آموزش عالی، 6 (22)، 25-39 .
    6. سیدجوادین، رضا و کیماسی، مسعود (1390). مدیریت کیفیت خدمات. تهران: نگاه دانش.
    7. سیف، علی‌اکبر (1392). روانشناسی پرورشی نوین. تهران: دوران.
    8. شهرکی‌پور، حسن (1391). عوامل مؤثر بر افزایش کیفیت آموزشی دوره‌های کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد دانشکده علوم تربیتی، مطالعه موردی واحد رودهن. فصلنامه پژوهش در برنامه‌ریزی درسی، 9 (34)، 118-124.
    9. عنایتی نوین‌فر، علی؛ یوسفی افراشته، مجید؛ صیامی، لیلا و دانشمند، محمدجواد (1390). ارزیابی کیفیت خدمات آموزشی دانشگاه پیام نور همدان بر اساس مدل سروکوآل. فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، 17 (61)، 135- 151.

    10. فراستخواه، مقصود (1388). دانشگاه ایرانی و مسأله کیفیت. تهران: آگاه.

    11. فردانش، هاشم (1393). مبانی نظری تکنولوژی آموزشی. تهران: سمت.

    12. قادری، حیدر و شکاری، عباس (1393). ارزیابی کیفیت برنامه درسی گروه علوم تربیتی دانشگاه کاشان. فصلنامه پژوهش در برنامه‌ریزی درسی، 11 (41)، 147- 162.

    13. مادهوپادهیای، مرمر (1390). مدیریت کیفیت جامع در آموزش؛ ترجمه فاخته اسحاقی (و دیگران)، تهران: سازمان سنجش آموزش کشور.

    14. محمدزاده، سعید؛ حجازی، یوسف و بازرگان، عباس (1386). الگویی برای تضمین کیفیت در نظام آمورش عالی ایران: دیدگاه اعضای هیئت علمی کشاورزی و منابع طبیعی. فصلنامه پژوهش برنامه‌ریزی در آموزش عالی، 13 (3)، 86- 105.

    15. محمدی، رضا؛ فتح آبادی، جلیل؛ یادگارزاده، غلامرضا؛ میرزامحمدی، محمدحسن و پرند، کورش (1386). ارزشیابی کیفیت در آموزش عالی: مفاهیم، اصول، روش‌ها و معیارها. تهران: سازمان سنجش آموزش کشور.

    16. معروفی، یحیی؛ کیامنش، علیرضا؛ مهرمحمدی، محمود و علی عسکری، مجید (1386). ارزشیابی کیفیت تدریس در آموزش عالی: بررسی برخی دید گاه‌ها. فصلنامه مطالعات برنامه درسی، 2  (5)، 81- 112.

    17. ملکی، حسن (1394). برنامه ریزی درسی (راهنمای عمل). مشهد: پیام اندیشه.

    18. نوریان، محمد (1393). راهنمای عملی تحلیل برنامه درسی دوره ابتدایی ایران. تهران: شورا.

    19. یمنی‌دوزی سرخابی، محمد و بهادری حصاری، مریم (1387). مقایسه برخی عوامل مؤثر بر کیفیت آموزش دوره‌های کارشناسی ارشد در دانشگاه‌های شهید بهشتی و صنعتی شریف. فصلنامه انجمن آموزش عالی ایران، 1 (1)، 57 -80.

    1. Anci D. T. (2006). How satisfied are our students? Quality management unit. Office for institutional effectiveness university of Johannesburg, Johannesburg, South Africa.
    2. Aldlaigan, A. & Buttle, F, A. (2002). SYSTRA-SQ: A new measure of bank service quality. International Journal of Service Industry Management, 13, 362-381.
    3. Bahadori, M; Mousavi, M; Sadeghifar, J & Haghi, M. (2013). Reliability and Performance of Servqual Survey in Evaluating Quality of Medical Education Services, International Journal of Hospital Research, 2, 39-44.
    4. Bok, D. (2015). Higher Education in America. Princeton: University of Princeton Press.
    5. Collins, A. & Rubanju, G. (2008). Quality Challenges in Higher Education Institutions in Uganda. M. Phil Higher Education (HE), Faculty of Education, Institute for Educational Research. Norway: University of OSLO.
    6. Climent, A. & Cabrillana, A. (2012). The role of educational quality and quantity in the process of economic development; Journal of Economics of Education Review, 31, 391-409.
    7. Fitzpatrick, J.; Sanders, L. & Worthon, B. (2011). Program evaluation: alternative approaches and practical guidance. Boston: Allyn & Bacon Press.
    8. Galina, M. & Ritta, P. (2012). Russian Higher Education and European Standards of Quality Assurance; European Journal of Education, 47, 25-36.
    9. Gronroos, C. (2007). Service Management & Marketing: Customer Management in Service Competition. Willey.
    10. Omoregie, N. (2008). Quality Assurance in Nigerian University Education and Credentialing; Journal of Education, 129, 335-342.
    11. Richard, E. & Adams, J. N. (2006). Assessing college student perceptions of instructor customer service to student’s questionnaire: Assessment in higher education. Journal of Assessment & Evaluation in Higher Education, 31, 535 – 549.
    12. Schneider, B; white, S. (2004). Service Quality: Research Perspective. London: Sage Publications.
    13. Sahney, S; Banwet, D, K; Karunes, S. (2004). Conceptualizing Total Quality Management in Higher Education; the TQM Magazine, 2, 145-159.
    14. Ulewicz, R. (2014). Application of Servqual Method for Evaluation of Quality of Educational Services at the University of Higher Education; Polish Journal of Management Studies, 9, 254-264.
    15. Webster, M. (2004). The Merriam-Webster Dictionary. New York: G & C Merriam Company.
    16. Yarmohammadian, M. H; Ahmadi, A; Sadrian, M. & Fooladvand, M. (2011). Evaluation of distance education programs based on the (NADE-TDEC) 2009-2010, Journal of Social and Behavioral Sciences, 28, 117 – 119.

     

     

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار