اکبری، بهمن (1386). روایی و اعتبار آزمون انگیزش پیشرفت هرمنس بر روی دانش‌آموزان دوره متوسطه استان گیلان. دانش و پژوهش در علوم تربیتی، 21(16)، 73-96.
بهرامی، فاطمه؛ و رضوان، شیوا (1385). بررسی رابطة انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دختر و پسر دوره متوسطه شهر اصفهان با ویژگی‌های آموزشگاهی آن. پژوهش‌هایتربیتیوروان‌شناختی، 2(2)، 61-72.
حاتمی، جواد؛ و رضوانی‌فر، شیرین (1394). بررسی تفاوت نمرات نفرات برتر گروه‌های آزمایشی ریاضی، تجربی و علوم انسانی در کنکور سراسری 1390 بر اساس سطوح شناختی بلوم. فصلنامه اندازه‌گیری تربیتی، 6(19)، 159-172.
حسین‌مردی، علی‌اصغر و حسین‌مردی، زهرا (1394). پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس هوش هیجانی و انگیزش پیشرفت در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن در سال ۱۳۹۲. مجله علمی پژوهان، ۱۳(۳)، 15-22.
حسینی لرگانی، سیده مریم و محمدی، رضا (1396). تبیین علل اثرگذار بر مراجعه دانش‌آموزان به آموزشگاه‌های آزاد کنکور. فصلنامه مطالعات اندازه‌گیری و ارزشیابی آموزشی، 7(18)، 53-89.
حیدری، حمید؛ پردلان، نوشین؛ خلیجیان، صدف و یگانه، سعیده (1393). ارتباط صفات شخصیت (نئو و استرانگ) با انگیزش پیشرفت در دانشجویان پرستاری. مجله مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی یزد، ۹(۴)، 46-55.
خدایی، ابراهیم؛ حبیبی، مجتبی؛ جمالی، احسان؛ باقی یزدل، رقیه و خلقی، حبیبه (1396). شناسایی عوامل مؤثر در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان بر اساس اطلاعات تحصیلی مقطع متوسطه و کنکور سراسری. فصلنامه مطالعات اندازه‌گیری و ارزشیابی آموزشی، 7(19)، 7-33.
خجسته‌مهر، رضا؛ عباس‌پور، ذبیح‌اله؛ کرایی، امین؛ و کوچکی، رحیم (1391). تأثیر برنامه موفقیت تحصیلی بر عملکرد و خودپنداره تحصیلی، نگرش نسبت به مدرسه، یادگیری شیوه موفقیت در مدرسه و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان. مجلهروا‌شناسیمدرسه، 1(1)، 27-45.
دلیرناصر، نرگس و حسینی‌نسب، سید داود (1394). بررسی مقایسه‌ای پیشرفت تحصیلی و انگیزه پیشرفت در دانش‌آموزان ابتدایی مدارس عادی و هوشمند شهر تبریز. نشریهعلمی-پژوهشیآموزشوارزشیابی، 8(29)، 31-42.
رضایی، اکبر (1396). روان‌شناسی انگیزش در آموزش و پرورش. تبریز: آیدین.
زارعی، حیدرعلی (1397). راهنمای آمار استنباطی در روان‌شناسی به زبان ساده. تهران: ارجمند.
زارعی، رضا؛ اوجی‌نژاد، احمدرضا؛ و صارمی نوری، معصومه (1395). تحلیل پرسش‌های کنکور سراسری در رشته ریاضی – فیزیک.رهیافتینودرمدیریتآموزشی، 7(3)، 139-162.
سیف، علی‌اکبر (1394). روان‌شناسی پرورشی نوین (ویراست هفتم). تهران: دوران.
شیربگی، ناصر (1388). علل افزایش تقاضا برای آموزش خصوصی از دیدگاه دبیران و دانش‌آموزان مقطع پیش‌دانشگاهی، طرح پژوهشی. دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان.
عابدی، احمد و عریضی، حمیدرضا (1384). برسی رابطه انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دوره متوسطه شهر اصفهان با ویژگی‌های خانوادگی آنها. فصلنامه خانواده‌پژوهی، 1(2)، 139-147.
فتح‌آبادی، جلیل؛ شلانی، بیتا؛ و صادقی، سعید (1396). تأثیر آزمون سراسری بر تدریس و ارزشیابی از دیدگاه معلمان. نامه آموزش عالی 10(40)، 7-26.
فتحی‌آذر، اسکندر؛ حاتمی، جواد؛ و رزی، جمال (1391). تأثیر ارزشیابی توصیفی بر پیشرفت تحصیلی و نگرش نسبت به مدرسه در دانش‌آموزان دوره ابتدایی. مطالعاتاندازه‌گیریوارزشیابیآموزشی، 1(2)، 31-51.
فرنهام، آدریان (2009). نظریه‌های تأثیرگذار در روان‌شناسی؛ ترجمه حیدرعلی زارعی (1395). تهران: سبزان.
قدم‌پور، عزت‌الله (1385). تأثیر تعاملی روش‌های مختلف سنجش و سبک‌های یادگیری شناختی بر راهبردهای یادگیری خودنظم‌دهی، نگرش و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پایه دوم متوسطه رشته علوم تجربی در درس زیست‌شناسی. رساله دکتری چاپ نشده، دانشگاه علامه طباطبایی.
محمدی، نسیم؛ و دفتری اکباتان، مژگان (1396). بررسی اثربخشی خودکارآمدی در انگیزش پیشرفت دانشجویان علوم پزشکی. راهبرد های آموزش در علوم پزشکی، 10(1)، 41-36.
محمودی، حشمت‌الله؛ عرفانی، نصراله؛ و محققی، حسین (1396). تدوین مدلی به منظور تبیین و پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی بر پایه نیازهای بنیادین روان‌شناختی و انگیزش پیشرفت تحصیلی. پژوهش در برنامه ریزی درسی، 14(2)، 67-80.
مصرآبادی، جواد (1389). هنجاریابی و تحلیل عاملی اکتشافی پرسشنامه تجدید نظر شده سنجش نگرش نسبت به مدرسه. علوم تربیتی، 3(12)، 107-120.
معینی‌کیا، مهدی؛ زاهدبابلان، عادل؛ جبارنژاد شوطی، رقیه؛ و عظیم‌پور، احسان (1396). پیش‌بینی نگرش دانش‌آموزان نسبت به مدرسه براساس کیفیت زندگی در مدرسه و ادراک از کلاس درس. پژوهش دریادگیریآموزشگاهیومجازی، 5(3)، 32-21.
موسوی، فرانک؛ و بدری، عمران (1395). رابطه آگاهی‌های فراشناختی با خودپنداره تحصیلی، نگرش نسبت به مدرسه و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان. رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، 7(1)، 177-190.
مؤمنی مهموئی، حسین و صفدری، زهرا (1395). رابطه نگرش تحصیلی و انگیزش پیشرفت با تلقی دانشجویان از کیفیت برنامه درسی. دوفصلنامه مطالعات برنامه درسی آموزش عالی، 7(13)، 101-120.
نژاد موسوی، سیدعلی (1390). بررسی نگرش والدین و دانش‌آموزان دوره متوسطه به تدریس خصوصی تکمیلی و رابطه آن با میزان هزینه‌های خانواده‌ها. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه کردستان.
نعیمی، الهام و زیرک، مهدی (1396). تأثیر فعالیت‌های فوق برنامه در برنامه تعالی بر پیشرفت تحصیلی و نگرش نسبت به مدرسه در دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه تربت حیدریه. پنجمین همایش ملی راهکارهای توسعه و ترویج علوم تربیتی، روان‌شناسی، مشاوره و آموزش در ایران. انجمن توسعه و ترویج علوم و فنون بنیادین. تهران. ایران.
نوحی، سیما؛ حسینی، سید مرتضی؛ رخساری‌زاده، حمید؛ صبوری، امین؛ و علیشیری، غلامحسین (1391). بررسی انگیزه پیشرفت و رابطه آن با موفقیت تحصیلی در دانشجویان رشته‌های پزشکی، پرستاری و خدمات درمانی دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا... )عج(. مجلهطبنظامی، 14(3)، 200-204.
Bray, T. M. (2011). The challenge of shadow education: Private tutoring and its implications for policy makers in the European Union. European Commission.
Bray, M. (2014). The impact of shadow education on student academic achievement: Why the research is inconclusive and what can be done about it. Asia Pacific Education Review,15(3), 381-389.
Brehm, W. C. & Silova, I. (2014). Hidden privatization of public education in Cambodia: Equity implications of private tutoring. Journal for EducationalResearch, 6(1), 94-116.
Burke, K. K. (2008). What to Do With the Kid Who: Developing Cooperation, Self-discipline, and Responsibility in the Classroom. Thousand Oaks: SAGE Publications.
Coley, R. J. (1995). Dreams Deferred: High School Dropouts in the United States. Princeton Educational Testing Service, Policy Information Report.
Cole, R. (2017). Estimating the impact of private tutoring on academic performance: primary students in Sri Lanka. Education Economics, 25(2), 142-157.
Covington, M. V. (2000). Goal theory, motivation, and school achievement: An integrative review. Annual Review of Psychology, 51(1), 171-200.
Covington, M. V. (2007). A motivational analysis of academic life in college. In The scholarship of teaching and learning in higher education: An evidence-based perspective (pp. 661-729). Springer, Dordrecht.
DeCaro, D. A.; DeCaro, M. S. & Rittle-Johnson, B. (2015). Achievement motivation and knowledge development during exploratory learning. Learning & Individual Differences, 37, 13-26.
De Castella, K., Byrne, D., & Covington, M. (2013). Unmotivated or motivated to fail? A cross-cultural study of achievement motivation, fear of failure, and student disengagement. Journal of Educational Psychology, 105(3), 861-880.
Eccles, J. S., & Wigfield, A. (2002). Motivational beliefs, values, and goals. Annual Review of Psychology, 53(1), 109-132.
Ghazala, N. & Anjum, N. (2011). A study of relationship between achievement motivation, academic self concept and achievement in english and mathematics at secondary level. International Education Studies, 4(3), 72.
Guyer, J. J., & Fabrigar, L. R. (2015). Attitudes and Behavior. International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences, 183-189. doi:10.1016/b978-0-08-097086-8.24007-5.
Ha, Y., & Park, H. J. (2017). Can after-school programs and private tutoring help improve students’ achievement? Revisiting the effects in Korean secondary schools. Asia Pacific Education Review, 18(1), 65-79.
Hermans, H. J. (1970). A questionnaire measure of achievement motivation. Journal of Applied psychology, 54(4), 353.
Hof, S. (2014). Does private tutoring work? The effectiveness of private tutoring: A nonparametric bounds analysis. Education Economics, 22(4), 347-366.
Huberty, C. J. (2002). A history of effect sizes indices. Educational Psychology Measurement, 62, 227–240.
Jo, S. H. (2013). The track of policies for educational equality and its implications in Korea. Journal of Educational Change, 14(1), 73 - 94.
Lee, J. Y. (2013). Private tutoring and its impact on students' academic achievement, formal schooling, and educational inequality in Korea. New York: Columbia University.
Kilonzo, J. (2014). Influence of private tuition on standard eight pupils’academic achievement in mbooni west district, kenya. A University of Nairobi MED Project Report.
Kobakhidze, M. N. (2014). Corruption risks of private tutoring: Case of Georgia. AsiaPacific Journal of Education, 34(4), 455-475.
Mori, I. (2015). The Effects of Supplementary Tutoring on Students’ Mathematics Achievement in Japan and the United States. ISS Discussion Paper Series. available at: https://www.iss.u-tokyo.ac.jp/publishments/dpf/pdf/f-178.pdf
McCoach, D. B. & Siegle, D. (2003). The school attitude assessment surveyrevised: A new instrument to identify academically able students who underachieve. Educational & Psychological Measurement, 63(3), 414-429.
Sawada, T. & Kobayashi, S. (1986). An analysis of the effect of arithmetic and mathematics education at juku. Tokyo: National Institute for Educational Research.
Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. (2007). Using multivariate statistics (5th ed). Boston: Pearson Education.
Thongphat, N. (2012). A survey of Thai student performance in Mathematics and English: evaluating the effect of supplementary tutoring. Procedia Economics & Finance, 2, 353-362.
Verešováa, M., & Maláa, D. (2016). Attitude toward school and learning and academic achievement of adolescents. 7th International Conference on Education and Educational Psychology. Retrieved from http://dx.doi.org/10.15405/epsbs.2016.11.90.
Wang, M. T., & Eccles, J. S. (2013). School context, achievement motivation, and academic engagement: A longitudinal study of school engagement using a multidimensional perspective. Learning & Instruction, 28, 12-23.
Zhang, Y. & Xie, Y. (2016). Family background, private tutoring, and children’s educational performance in contemporary China. Chinese Sociological Review, 48(1), 64-82.
)